Zaterdag 13 december 2008

De Lichterveldse Perskring en uitgever Philippe Bracke presenteren hun nieuwe fotojaarboek, en dit al voor de 14de opeenvolgende keer.

 

‘Lichtervelde in nieuwe prenten’ brengt een overzicht van alle activiteiten die plaats vonden tussen 1 september 2007 en 31 augustus 2008. De foto’s zijn eens te meer van Kurt Desplenter en dit keer stonden Patrick Cornillie en Marijn Follebout in voor de samenstelling en de teksten. Van succesrijk muziekkorps tot een honderdjarige, van een loslopend hert op speed tot een geit met vierling, van atletiekkampioenen tot 20 judoka’s in een 2PK’tje,… Het woord vooraf komt dit jaar van Luc Haeghebaert, bibliothecaris, archivaris en secretaris van de heemkundige Kring.

 

Het fotojaarboek kost 15 euro en ligt vanaf zaterdag 13 december in elke Lichterveldse dagbladhandel. Het is ook verkrijgbaar op de Geschenkenbeurs van Oxfam Wereldwinkel (13 – 14 december), bij de leden van de Perskring of via deze site.

 

Een eindejaarsgeschenk met traditie, voor elke Lichterveldenaar!

 

131208

Vrijdag 07 novemberr 2008

In cc De Link in Sint-Eloois-Winkel is er op vrijdag 7 november de supportersavond van en voor Benjamin (aspiranten, 14-jarigen) en Tim Declercq (eerstejaars beloften), de fietsende zonen van cabaretier Karel Declercq. De avond vindt plaats in samenwerking met de Nico Mattanvrienden en in aanwezigheid van Nico Mattan, James Van Landschoot en Peter Farazijn. Het wordt geen klassieke supportersavond, maar een soort sportcafé van het jeugdwielrennen. Maxim Farazijn, Jonas Ryckaert en Arthur Vanlokeren zijn generatiegenoten van Benjamin en tekenen present, net als Matthias Allegaert en Kess Heytens, collega-renners van Tim. Ik mag ze die avond allemaal interviewen, zij het na een ludieke inleiding van Karel Declercq hemzelve. Tussendoor is er muziek van Linde Declercq (piano) en Bieke Cornillie (klarinet). En er is ook lekker eten voorzien! Kortom, een avond om naar uit te kijken. Kaarten zijn verkrijgbaar via tel. 051 31 64 31 of 0473 78 23 27. Je kunt tegelijk ook eens piepen op www.timdeclercq.be of www.bloggen.be/benjamindeclercq of opwww.kareldeclercq.be.

 

071108

Vrijdag 10 oktober 2008

In antieke of nieuwerwetse geschriften en documenten wroetelen naar dichtjes en vertellementen, kinderrijmen en heemkundige curiositeiten, dat is Jef Soenens zijn ding. En als hij dan iets vindt dat over ‘de velo’ gaat, dan weet hij meteen wie hij daarmee een plezier kan doen. Bijzonder leuk is dit keer wat hij noteerde uit een oud liedjesschrift van ene Marcel Pieters uit Rumbeke. De auteur van het liedje is onbekend, maar naar alle waarschijnlijkheid komt het van een marktzanger. En dateert het van eind 19de eeuw, want het gaat over de periode dat de eerste fietsen in het straatbeeld verschenen en voor de voetganger nog een echt gevaar betekenden! “t’Is toch wreed gelijk of dat nu gaat/ k’ En heb nog nooit van mijn leven geweten/ Men mag niet reschieren van op straat te gaan/ Of men wordt er omverre gereden/ t’ Is al velo dat men hoort of ziet/ En dat rijdt en kijkt achter niet/ Door dorpen en steden en gij/ Moet er springen alhier of aldaar/ Of ge wordt er steendood van gereden…” En zo gaat het nog in zeven strofen door. Over een voetganger die, te Kortrijk in d’Izegemstroate, omver gereden wordt door een vrouwmensch per velo. Geef toe, wie van ons, die als fietser dagelijks zijn leven riskeert in het chaotische autoverkeer, kan zich nog een dergelijk tafereel inbeelden?

101008

Woensdag 24 september 2008

In eigen dorp vindt de Omloop van het Houtland plaats, onze koers, onze eigen feestdag. Als lid van de organiserende club wil je uiteraard een naam met faam als winnaar, of toch minstens een coureur uit een topteam zoals Quick Step-Innergetic. Dus zitten we met zijn allen te hopen op Niko Eeckhout, mee met de kopgroep, of mogelijk ook Jurgen Vandewalle, vaste waarde bij de troepen van Patrick Lefevere en bovendien een streekgenoot. Maar er wint een voor het brede publiek totaal onbekende coureur, ene Martin Petersen van het Deense continentale team GLS-Pakke Shop. Ook ik weet niet goed wie ik mij daarbij moet voorstellen, zelfs niet nadat hij in de rennersbox zijn helm en bril afneemt en een nog jong en fris kopje tevoorschijn komt. “My fifth victory this year, buth the most important, because wow, this is really a big race!”, glundert de kerel. Categorie 1.1 in de Europe Tour, het spreekt ook in Denemarken tot de verbeelding. Troost is als je zo’n onbekende op je erelijst krijgt, dat het nog een bekende kan worden. Altijd leuk om te argumenteren dat je een koers hebt voor aanstormend talent!

Na de après-koers toch nog eens op het internet kijken wie die Martin Petersen nu eigenlijk is. 25 jaar, geboren in Bröndby. Als neoprof meteen bij het grote CSC, maar ondanks een eindzege in de Ronde van Groot-Brittannië, blijkbaar toch te licht bevonden en door Bjarne Riis na twee seizoenen doorgestuurd. Nochtans een talent, zo blijkt, als ik verder in de tijd terug ga. Als belofte twee keer nationaal kampioen, twee etappezeges in Olympia’s Tour en vooral: in 2005 winnaar van Luik-Bastenaken-Luik voor beloften. Dan lijkt die Pedersen me dunkt toch geen pannenkoek. Is dit andermaal het verhaal van twee treden in één keer nemen en dan struikelen? Van een kerel die bij de jeugd super is en zich – meestal door zijn naaste omgeving – zot laat maken om als debuterend prof meteen naar een contract bij een topteam te hengelen… om vast te stellen dat het o zo moeilijk is om in zo’n sterke kern een selectie voor de belangrijke koersen af te dwingen, laat staan resultaat te behalen. En dus een stap terug moet zetten.

240908

Zondag 14 september 2008

Een beetje publiciteit mag, zeker als het gaat om de Omloop van het Houtland, met start en aankomst in mijn gemeente Lichtervelde, op woensdag 24 september. De Omloop van het Houtland is een semi-klassieker categorie 1.1 in de UCI Europe Tour (vergelijkbaar met b.v. Kuurne-Brussel-Kuurne of de Brabantse Pijl). Andermaal brengt Sporza deze semi-klassieker op televisie, de daaropvolgende zondag, in een ruime samenvatting vlak voor de rechtstreekse uitzending van het wereldkampioenschap.

Kopman bij Quick Step-Innergetic en tegelijk ook favoriet voor de 64ste Omloop van het Houtland wordt ongetwijfeld Gert Steegmans, in de Tour nog winnaar van de slotetappe op de Champs Elysées en recent ook primus in de Grote Prijs Rik Van Steenbergen. Zijn team Quick Step verschijnt met ambities aan de start in Lichtervelde, zoveel is duidelijk. Want naast Gert Steegmans staan o.a. ook Steven de Jongh (de winnaar van de editie 2007), Kevin Hulsmans, Wilfried Cretskens en streekrenner Jurgen Vandewalle op de deelnemerslijst.

Als het straks in Lichtervelde tot een spurt komt, dan kunnen de jongens van Quick Step weliswaar stevig weerwerk verwachten van Silence-Lotto, dat zo goed als zeker Belgisch kampioen Jurgen Roelandts in de vuurlinie stuurt. Ook hij krijgt steun van een renner uit het Houtland, nl. Wim Vansevenant. De tweede uit dat Belgisch wegkampioenschap, Sven Vanthourenhout, neemt evenzeer aan de Omloop van het Houtland deel. Een andere bekende naam in zijn team Sunweb is Torhoutenaar Klaas Vantornout. Ook Topsport Vlaanderen heeft rappe spurters op stal, zoals Niko Eeckhout (winnaar in Lichtervelde in 2000) en Kenny Dehaes, net als Mitsubishi-Jartazi, met Janek Tombak en Stefan van Dijk, en Josan, met Dimitri De Fauw en Oleg Kashechkin.

Andere Belgische teams die aan de start van de Omloop van het Houtland verschijnen zijn Landbouwkrediet-Colnago (met ex-winnaar Bert De Waele, Sven Nys en Filip Meirhaeghe), Palmans (Niels Albert, Dieter Vanthourenhout), Davitamon-Lotto (Sven Vandousselaere), Team Groupe Gobert en PCW Bodysol-Euromillions. Voor de internationale inbreng zorgen o.a. Skill-Shimano (Rooijakkers, Van Hummel), P3 Transfer-Batavus (Traksel, Vierhouten, Wouter Mol), Cycle Collstrop (Lagutin, Kopp en Pronk) en GSL-Pakke Shop (Rasmussen, Ostergaard).

Nieuw is dat het parcours van de Omloop van het Houtland dit keer daadwerkelijk door héél het Houtland trekt. Het traject is uitgetekend langs Ruddervoorde, Zedelgem en Jabbeke, volgt een hele tijd het kanaal Plassendale-Nieuwpoort, en gaat via Sint-Pieters-Kapelle, Diksmuide, Klerken en Zarren terug richting Lichtervelde. Daar volgt (vanaf 15u.20) nog een spetterende finale van 8 plaatselijke ronden.

Vanaf 12 uur worden op de Markt al de deelnemers aan het publiek voorgesteld, met flink wat interviews tussendoor. Een uurtje later klinkt het startschot. Terwijl het peloton aan de grote lus door het Houtland bezig is, hoeven de toeschouwers zich echter niet te vervelen, want meteen daarna wordt het startschot gegeven van een tweede wedstrijd, namelijk een criterium voor elite zonder contract en beloften. Het parcours van 1,6 km van deze afwachtingswedstrijd is uitgetekend in de centrumstraten (Markt, Hoog-, Potterie-, Koolskampstraat, Astridlaan, Statie- en Marktstraat).

Eregast op de Omloop van het Houtland dit jaar is Etienne De Wilde, drie keer winnaar in Lichtervelde (1994, 1998 en 1999) en ex-wereldkampioen puntenkoers en madison. Alle info over deelnemers en parcours: www.omloopvanhethoutland.be.

Vorig jaar triomfeerde Steven de Jongh in Lichtervelde, voor Baden Cooke en Niko Eeckhout Foto © Kurt


Vorig jaar triomfeerde Steven de Jongh in Lichtervelde, voor Baden Cooke en Niko Eeckhout
Foto © Kurt

Zaterdag 13 september 2008

Gisteren mocht ik samen met Wim Demeyer de wielergala-avond presenteren, georganiseerd naar aanleiding van het eeuwfeest van Koolskamp Koers of het Kampioenschap van Vlaanderen. Een bomvolle zaal en schoon volk op het podium, met o.a. de ex-winnaars Freddy Maertens, Patrick Sercu, Eric Leman, Gilbert Desmet, Gustaaf De Smet en Roger Decock.

Tegelijk werd daar ook de dvd rond hetzelfde onderwerp gepresenteerd en gelanceerd. Er was mij gevraagd het script voor dit schijfje te schrijven, een werkje waar ik deze zomer een tijdje zoet mee was.Een leuke uitdaging, dat zeker, maar toch helemaal anders dan pakweg een artikel of column pennen. Het was, wat mij betreft, een totaal nieuw ‘genre’. Tekst en beeldmateriaal, bijeengezocht door Patrick Provoost, moesten perfect overeenstemmen. Het werd dan ook schaven en bijschaven, de montage een kwestie van seconden- en millimeterwerk. Maar we zijn een ervaring rijker en, al zeg ik het zelf, het resultaat mag er zijn.

Koolskamp Koers is dan ook een dankbaar onderwerp, het is één van de aller oudste wielerwedstrijden in het land. En wielerhistorisch is het Kampioenschap van Vlaanderen van bijzondere betekenis. In Koolskamp lanceerde Karel Van Wijnendaele in 1912 de allereerste uitgave van Sportwereld, wat gelijk stond met de geboorte van de Vlaamse. In Koolskamp groeide ook het idee voor een heuse Ronde van Vlaanderen. Het is via Koolskamp dat het woord ‘flandrien’ de wielrennerij binnendrong. Met Kint, Schotte, Van Steenbergen, Van Looy, Merckx, Maertens en Museeuw staan liefst zeven wereldkampioenen op de erelijst van het Kampioenschap van Vlaanderen. En elk jaar opnieuw krijgt de winnaar er een leeuwentrui, ondanks het feit dat die na een eeuw nog altijd niet officieel erkend wordt.

De dvd is een wielerhistorisch document, goed voor ruim drie kwartier kijkplezier, met uniek filmmateriaal van de editie van 1931, van de zeges van Leon Vandaele midden de jaren ’50, van Tom Simpson en de piepjonge Eddy Merckx in 1965, van wereldkampioen Jean-Pierre Monseré in 1970, tot de jongste edities met Johan Museeuw, Peter Van Petegem en Niko Eeckhout in leeuwentrui. De teksten werden ingesproken door Wim Demeyer (Focus-WTV) en Eva David (Klara), de eindproductie is van JDC Ardooie.

De dvd 100 jaar Koolskamp Koers. Een eeuw strijd voor de leeuwentrui’ kost 15 euro, kan besteld worden via www.kampioenschapvanvlaanderen.be en ligt ook te koop in het Centrum Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde en het Wielermuseum Roeselare.

120908

Maandag 18 augustus

In het boek Genesis wordt er pas op de zevende dag gerust, dus hadden we met onze fietsvijfdaagse in Limburg eigenlijk nog een dagje moeten doorgaan. Al is het gevoel van een soepele pedaaltred ook tijdens het schrijven over dat fietsen nooit ver weg en zit ik op dag zes met mijn hoofd en mijn gedachten toch weer helemaal in het land van de groene geuren en de zachte gezangen.

 

Naar de slogan van Toerisme Limburg begint onze ervaring ‘zensationeel’. Op woensdag rijden we in Haspengouw meteen het decor van de tv-serie Katarakt binnen. Het Château de la Motte in Groot-Gelmen is de uitgelezen plek om te starten. We houden in Klein-Gelmen even halt bij het huis van de fruitboer-stamvader uit de tv-reeks, fietsen van de ene boomgaard naar de andere, door dorpjes met welluidende namen als Veulen, Horpmaal, Bommershoven en Kuttekoven, vaak mooi ingebed in het glooiende landschap. Het moet gezegd, toen God bezig was met dat scheppingsverhaal had hij hier alleszins een begenadigd moment.

 

De meest eenvoudige uitvindingen zijn vaak de geniaalste. En omgekeerd. Wat dat betreft is het fietsnetwerk een voltreffer in het kwadraat. Pas recent hoorde ik het verhaal achter deze knappe vondst. Het komt uit de Limburgse koolmijnen, waar ze in het ingewikkelde gangenstelsel een ingenieus systeem bedachten om routes te markeren. Ingenieur Hugo Bollen bracht de nummers en keuzepunten ‘bovengronds’ om ze toe te passen en uit te werken voor routes over de beste fietspaden, in Limburg in de meeste gevallen zelfs autovrij. De nummers 152 – 153 – 162 – 170 – 171 – 180 – 173 – 146 – 144 – 145 – 121 – 122 – 123 – 119 – 130 – 120 – 137 – 136 – 152 leiden ons langs Hoepertingen en Zepperen, waar het fietspad merkwaardig genoeg ook dwars door… het kerkhof gaat. Vervolgens fietsen we richting Alken en Kortessem. In Vliermaal gaan we even goeiedag zeggen bij vriend-collega Herman Laitem. Hij besluit een eindje mee te rijden, zodat we meteen de ideale ‘fietsfluisteraar’ bijhebben en alle grote en kleine histories te horen krijgen over het schilderachtige kasteeldorp Gors-Opleeuw, het bijzonder fraaie traject 136 – 152 dat ooit de oude tramlijn van de fruittelers was, de abdij Mariënlof bij de Zusters van Kerniel en de stoomstroopfabriek in Borgloon, in 2007 winnaar van de Monumentenstrijd – al zien we ter plekke vooral veel strijd tegen de bouwvalligheid.

 

Dag drie beginnen we aan de Motten in Tongeren, voor een tochtje richting Bilzen en Hoeselt. Vanuit de vallei van de Jeker fietsen we naar een dorpje dat zijn naam niet gestolen heeft: Berg. Er staan ons vandaag overigens wel meer pittige klimmetjes te wachten, maar mijn echtgenote kent intussen de knepen van het schakelen en trapt dapper door. Chapeau! Via Genoelselderen, Membruggen en Kleine Spouwen gaat het naar de achterzijde van het domein van Alden Biezen, waar Herman ons taverne Het Apostelhuis heeft aanbevolen. Het belooft eindelijk nog eens een mooie zomeravond te worden en dus stellen hij en zijn vrouw Kris voor een tafel van vier te reserveren op het terras van Herberg De Horne in Vechmaal. De heer Laitem kent zijn klassiekers, ook in de horeca. De Horne is een zalig plekje om te toeven. Zet twee auteurs van wielerboeken bij elkaar en je weet meteen het gespreksonderwerp. Maar Herman en ik beloven de vrouwen voor één keer niet over de koers te keuvelen. Dat lukt. Toch voor de helft van de avond.

 

Jeugdsentiment drijft ons naar Heusden-Zolder, meer bepaald naar de buurt van de oude koolmijn, waar mijn echtgenote en ik als moni vele keren op zomerkamp zijn geweest bij de paters in het Sint-Franciscus-college. Van daaruit zoeken we aansluiting op het fietsnetwerk. Een recht pad door het groen verraadt een oud kolentracé naar het Albertkanaal. We fietsen langs Viversel en Stokrooie en verlaten de waterkant om via een erg bos- en waterrijk gebied Zonhoven te bereiken. Opnieuw komen we op een fietspad terecht dat ooit een spoorwegbedding moet geweest zijn, richting Helchteren en het Kraanbergbos. Onwaarschijnlijk hoeveel fietsers er vandaag op pad zijn. In de Italiaanse wijk op de Lindeman heeft ene signore Rossi het goed begrepen. Mooi weer doet ijsjes eten. Voor zijn salon staan minstens honderd fietsen gestald.

 

Van het zuidelijkste puntje van Vlaams-Haspengouw en de tussenstop in de mijnstreek gaat het naar de Noorderkempen, waar we op zaterdagavond bij Nicole en Jos een lekkere maaltijd krijgen voorgeschoven en een nachtje mogen ronken. Warm asiel en hechte vriendschap. Omdat we ver weg wonen, zien we elkaar veel te weinig, maar zo’n zomeravond op een Hamonter terras maakt veel goed. We praten bij, zoals dat heet, en hebben het bij momenten ook wel eens over die ‘vreemde bezigheid’ van mij, die wielersport heet en Nicole eigenlijk totaal vreemd is. Ze snapt niet altijd die fietsverslaving van Cornillie en verwart het plaatselijke talent Jelle Vanendert met Stijn Devolder. Maar ach, je kan het haar niet kwalijk nemen natuurlijk, in andere zaken is ze dan weer zoveel bedrevener, zoals klarinet spelen bij voorbeeld – het feit dat ik een cd’tje bij heb van Willem Vermandere maakt haar erg blij. En een lesje ‘fietsonderdelen in het West-Vlaams’ laat onze Limburgse meid toch maar vrolijk schateren. Nicole, die ik maar al te graag mijn ‘op één na beste vriendin’ noem, weet nu ook “… de frings ool wezekant’n van eur ne guidon” zitten! Op zondagochtend staat ze trouwens paraat om dik vijftig kilometer met ons mee te rijden. “Als onervaren fietser!”, voegt ze er veelbetekenend aan toe. We kiezen dit keer niet voor de knooppunten, maar voor de Sezoensroute, vanuit het Bocholter Brouwerij Museum. Dit heet een permanent bewegwijzerde fietsroute te zijn, maar her en der blijkt toch een bordje te ontbreken. Gelukkig zijn Nicole en Jos er om ons de juiste en vaak zeer schilderachtige wegen te wijzen door Achel, Sint-Huibrechts-Lille, het Kolisbos, Kaulille, Bocholt en Hamont. Het is een schitterend traject. Mijn vrouw en ik vinden vooral de passage langs het kanaal Bocholt-Herentals er één om in te kaderen. Nicole kent deze plek al sinds haar kindertijd en bestempelt ze als heel ‘gewoontjes’. Maar ze moet toegeven, met de ogen van een ander kun je toch weer de schoonheid van je eigen streek (her)ontdekken. De tocht leert haar trouwens nog wel meer. Dat het genieten is op de fiets. En dat het met haar fysieke conditie heel aardig meevalt. “Ik had best nog wel twintig kilometer kunnen doorfietsen”, glundert ze bij het eindpunt. Zo zie je maar. Wedden dat ze bij een eerstvolgende zomerdag wéér de fiets van stal haalt?

Maandag 28 juli 2008

Opnieuw drie ritten gevolgd van de Ronde van Wallonië en mij andermaal afgevraagd waarom daar op de VRT geen rechtstreeks ritverslag van te zien is. Hetzelfde geldt trouwens voor de vierdaagse rittenwedstrijd Circuit Franco Belge, die in het najaar wordt verreden. Al even professioneel georganiseerd als de Tour de Wallonie, mooi parcours, telkens ook een puik deelnemersveld. Maar weinig of niets daarover in de Vlaamse pers. Nochtans gaat de VRT er prat op dé wielerzender bij uitstek te zijn. De drie grote rondes brengt de staatszender dagelijks op de buis. Als vanzelfsprekend. Ook alle ritten van Parijs-Nice, van de Ronde van Zwitserland, zelfs van de Ronde van Romandië – waarin zich, met wat geluk, twee Belgen rangschikken tussen de 80ste en de 90ste plaats. Maar een ronde in eigen land, met vijf schitterende ritten nochtans? Neen. Los van elk politiek gekibbel kan ik als welmenende wielerliefhebber dus alleen maar vaststellen dat voor een aantal Vlamingen Wallonië inderdaad geldt als het buitenste aller buitenlanden.

 

Fascinaties aan de Ronde van Wallonië. Ieder jaar stortregen bij de start van een rit. Dit keer de hemelsluizen open boven Tubize. De helling van Ronquières naar Henripont: lang en lastig. Heb ik het goed voor als ik zeg dat die in de jaren ’70 in de finale van Parijs-Brussel zat? Hernemen, mannen! Tweede rit: tijdens het afsnijden tussen Andenne en Yvoir enkele mooie dorpjes ontdekt. Goyet en Mozet. Mij vooraf afgevraagd waarom het parcours tussen Profondeville en Namen nog even rechts van de Maas gaat. Het antwoord: de Côte de Lustin. Een ontdekking. Nog een geluk voor de renners trouwens dat ze de zuidkant beklommen. Vanuit de andere richting steekt er namelijk een knik in van liefst 23%. Gemerkt dat tussen Dinant en Namen, links van de Maas, een fietspad wordt aangelegd, volledig los van de (vaak al te drukke) N92. Zeer toe te juichen. Zeker nog eens afhaspelen. Bevestiging van hetgeen ik in de Grote Prijs van Wallonië – die andere, al te fel onderschatte wedstrijd – al zag: de Citadel van Namen is en blijft één van de mooiste aankomstplaatsen in ons land. Derde rit, van Beauring naar Neufchateau. Voortdurend in en uit de Semoisvallei, met als gevolg een onwaarschijnlijke opeenvolging van lange, vaak pittige hellingen. Een klassieker waardig. Zo’n tien jaar geleden fietste ik al een aantal van die côtes: Rochehaut, Ucimont, Les Hayons, Bouillon. Verderop toch weer nieuwe én zware klimpartijen ontdekt, vooral rond Dohan, Cugnon en Mortehan. Te onthouden!

 

Indrukken uit die Ronde van Wallonië. In Soignies van spurtzege genoten van Tom Boonen. Sterk. Op de Ardense hellingen nogmaals gemerkt dat Greg Van Avermaet zoveel méér is dan louter maar een coureur voor de Vlaamse kasseiklassiekers. Nick Nuyens: degelijk, zoals steeds. En dat terwijl mevrouw Nuyens mooi en zwanger stond te wezen langs het parcours. Gianni Meersman: talent zat, maar voorlopig nog wat wisselvallig. Iljo Keisse: duchtig aan het trainen voor Peking. Idem wat betreft Flup Meirhaeghe en Sven Nys. En wat me van die drie ritten vooral bijblijft, is de honger waarmee Paolo Bettini nog altijd rondrijdt. Nu al durf ik voorspellen dat de kans groot is dat Il Grillo voor de derde opeenvolgende keer wereldkampioen wordt.

Donderdag 10 juli 2008

Een mailtje van Gwenny Cooman, met een stand van zaken van de sportpoëzieroute in Oostende. Eén van mijn wielergedichten – “Cyclocross” – werd geselecteerd om daar een permanente plek te krijgen, maar het is lang geleden, misschien wel twee jaar, dat ik daar nog iets van gehoord heb. Tien gedichten zijn al op een kunstzinnige manier gerealiseerd en staan in het sportpark De Schorre. Vorige zomer hield ik er tijdens een fietstocht even halt. Voorwaar een mooi initiatief. Een gedicht van Willie Verhegghe langs de balustrade van de velodroom, het gedicht ’Finish’ van Frank Pollet op een metaalplaat met doorkijk op de finishlijn van de atletiekpiste, het gedicht ‘Voetbal’ van Toon Hermans op een mooi geïllustreerde plaquette. Origineel, leuk, lovenswaardig. Mijn gedicht is nog niet klaar, maar wel in uitvoering, laat Gwenny Cooman mij weten. “Na afwerking van de zes laatste gedichten, maken we ook een foldertje/wandelkaart met info over de sportpoëzieroute, de dichters, de locatie. Op 29 januari 2009, Gedichtendag, zal het hele project gerealiseerd zijn en voorgesteld worden. Het was inderdaad een lange tocht, maar het wordt vast een mooie finale.” – zie www.oostende.be

Dinsdag 08 juli 2008

Al even potsierlijk is de affiche voor het 4de na-Tour Broker criterium in Diksmuide, dat zal plaats vinden op dinsdag 29 juli. Het was ongetwijfeld de bedoeling daar als blikvanger een juichende Tom Boonen in groene trui op te plaatsen. En wellicht stonden de persen al drukkensklaar toen plotsklaps het nieuws kwam over het snuifje waaraan de renner zich halfweg juni te goed deed. Neen, dat konden de organisatoren niet maken. Boonen geweerd uit de Tour en dus evenmin Boonen in een na-Tourcriterium, laat staan op de affiche voor zo’n criterium. Dus werd blijkbaar in allerijl een noodoplossing uit de toverhoed gefotoshopped. Het hoofd van Boonen is vervangen door dat van een blondine. Bovendien werd het kind ook nog gedrapeerd met engelenvleugels. Het resultaat is een bijzonder onnozele prent: een meisje met forse torso, dito dijen en vooral die groene koersbroek waarin zich iets van een fietspompje lijkt af te tekenen. . .

8juli