Zaterdag 05 juni

Een nieuwsbericht, koud bij het ontbijt. Jan Wauters is gisteren overleden. De voormalige VRT-journalist werd twee weken geleden getroffen door een hartaanval en is die niet meer te boven gekomen. Wauters werd 71 en volgde 25 Rondes van Frankrijk als verslaggever op de motor. De radio, dat was tijdens de zomers van weleer de stem van Jan Wauters. Op bouwwerven, in fabrieken, in cafés, in alle huiskamers, overal weerklonk de verslaggeving van Jan Wauters uit de Tour de France. Luisterend Vlaanderen leefde in de ban van zijn typische stemgeluid, van zijn gedreven verslaggeving. En zeker tijdens de Tour stond de radio vastgeroest op onze nationale omroep. De finale van een wielerwedstrijd op de radio volgen lijkt absurd omdat er geen beeld is. Maar dat maakt het net ook spannend, omdat je bijgevolg elke situatie op moet roepen in je verbeelding. Dankzij Jan Wauters lukte dat perfect. Hij was, bij manier van spreken, de man die zijn volk leerde beelden bedenken bij de radio. Want als geen ander had hij op elk moment het juiste woord, de beste zinsnede in petto. Winnen of verliezen, dat is de essentie van sport en daar ging Jan Wauters helemaal in op. Hij was een spraakwaterval, kon de situatie perfect inschatten, wist altijd een hoge spanningsboog op te wekken. Hij was in zijn interventies van op de moto, tussen de renners, niet te stuiten. De radioman had vaak een spetterend vuurwerk van woorden in petto, door niets of niemand te blussen. Jan Wauters wàs de radio. Jan Wauters wóónde in de radio.