Dinsdag 20 oktober

En wij die dachten dat in de tijd van onze (over)grootouders zoiets als public relations of marketingstrategie onbestaande was. Akkoord, de woorden moesten nog uitgevonden worden, maar de zin voor commercie was er wel degelijk. Dat blijkt alleszins uit een kleine brochure – of, zo u wil, een bedrijfsfolder of catalogus – die ik in het museum in handen krijg van de Etablissements Van Hauwaert, wellicht daterend van eind de jaren twintig. Cyriel Van Hauwaert, winnaar van o.a. Parijs-Roubaix en Milaan-Sanremo, speelt zijn naambekendheid uit om fietsen aan de man te brengen. Van het landelijke Moorslede is hij naar de hoofdstad verhuisd, om er een fabriekje te beginnen. Niet toevallig prijkt op de cover van het boekje een foto met zicht op la comptabilité – de arme boerenjongen is dankzij het wielrennen een hele meneer geworden, hij wil – en mag – daar graag mee pronken. Het is het visitekaartje van de renner die het na zijn carrière maakt als zakenman. Met evenveel trots staan binnenin gelijkaardige prenten van de werkplaatsen, het magazijn en de verkoopplaats. Naast dames- en herenfietsen, de klassieke stads- en kinderfietsen, prijzen de Etablissements Van Hauwaert ook le modèle course sur route aan. Met “…plus de 500 agents en tous pays” lijkt de afzet verzekerd. Zeer opmerkelijk is de reclame voor le modèle spécial pour le Congo Type III Brousse! en de boodschap die daarbij hoort: “Dit model is speciaal uitgedacht voor de onvolmaakte wegen in de bosschen van den Congo en andere oorden in staat van ontginning. De bracket is hoog van den grond ten einde de noodige ruimte te laten tusschen den weg en de pedalen.” Of hoe er, helemaal in de tijdsgeest van toen, in het Belgiekske gedacht werd over onze kolonie, en de beschaving van de negerkes ginderachter.

020