Zondag 29 juni 2008

Met mijn twee jongste dochters de Freddy Maertens Cycling Tour gefietst. Een ritje van Freddy’s woonplaats Beitem naar de velodroom van Roubaix en terug. Een organisatie ten voordele van de vzw Kloen ziekenhuisclowns. Mooi parcours, perfect uitgepijld, prima organisatie, 1197 deelnemers en alweer een ferme tombola achteraf. Bewonderenswaardig hoe Freddy en zijn copains Hans en Peter het elk jaar weer klaarspelen om zoveel bijeen te krijgen. Racefiets, mountainbike en kinderfiets, tientallen wieleruitrustingen en -gadgets. Neen, we gaan niet naar huis met een prijs, maar we hebben wel van deze zondag genoten. Een aanrader, deze cycling tour.

 

Ik zie nog net de eindspurt van het BK in Knokke. Jürgen Roelandts wint voor Sven Vanthourenhout. Ei zo na wordt dus een cyclocrosser Belgisch kampioen op de weg. Kevin Pauwels finisht achtste, Sven Nys, die mee de finale hielp kleuren, eindigt 18de. Eerste bedenking die bij mij opkomt: hebben ze in Knokke dan zo’n slechte wegen dat veldrijders er optimaal profijt uithalen?

Zaterdag 28 juni 2008

Vanochtend bij de bakker hoor ik een man vertellen over hetgeen hij zopas heeft gelezen in zijn ochtendkrant. Een open brief van Johan Museeuw waarin hij vraagt dat Tom Boonen dringend klaarheid schept over zijn cocaïnegebruik. Ik dus stante pede naar de krantenboer, want het gaat om een dagblad dat zich nooit wil of zou bezondigen aan een vleugje sensatiezucht, zich nimmer laat ringeloren in een goedkope vedettecultus, laat staan ook maar één leugentje de wereld instuurt. En geef toe, een open brief van de tot voor kort zo timide, bijwijlen bijzonder stugge ex-wielerkampioen, dat maakt een mens nieuwsgierig. Zeker als het over ongeoorloofde middeltjes gaat.
Tussen de vele krantentitels is het niet lang zoeken, want op de voorpagina van de bewuste krant staat niet alleen een foto van Museeuw met daaronder “Wees duidelijk over cocaïne”, maar ook en vooral een prent waarop Belle Perez van kop tot teen barrevoets ligt te wezen. Je ogen worden er als het ware naartoe gezogen. Het gaat om een verwijzing naar de weekendbijlage waarin, naar men de lezer laat vermoeden, nog méér te zien is van de Limburgse schone met Spaans bloed. Wel zie, als ik al uitzag naar één schoon madam die zich eens geheel en al barrevoets aan mij mocht openbaren, dan was het wel Belle Perez! Nooit gedacht trouwens dat brave Limburgse dames zoiets durfden, maar allé, dromen zijn er om ooit eens uit te komen.
De truc van de commercie werkt, ik kan niet vlug genoeg mijn geldbeugel bovenhalen. Terwijl ik fluitend – “Enamorada boemboem!” – de winkel uitstap, kookt het in mijn Belgische bloed al van ongeduld om de bijlage te openen. En voorwaar, eenmaal thuis, vlug vlug doorbladerend naar de bladzijden 7 tot en met 13, blijkt het inderdaad zeer de moeite. Dat is nog eens, wat men noemt, “nieuws héét van de naald”! Maar ik zei het al, het betreft hier dan ook een echte kwaliteitskrant. Wat daarin allemaal te lezen staat! Een diepte-interview met La Belle (want het gaat niet alleen om de foto’s natuurlijk), een modereportage onder de noemer “Laat de bohemien in je los!”, een diepgravende studie over “Bloot voor het geld”, de vaste rubriek seksadvies door ene Mieke Mievis, een psycho-analytische bijdrage met als titel “7 leuke plekjes om hét buiten te doen”, alweer een andere rubriek waarin gescheiden partners over elkaar spreken, een bevrijdend artikel over naturisten en tot slot een heuse zomerhoroscoop, speciaal voor de lezer samengesteld door de huisastrologe. En dan heb ik het alleen nog maar over die weekendbijlage! Want eerlijk gezegd, menig uur en 58 bladzijden later, ben ik nog altijd niet tot de eigenlijke krant toegekomen. Méér zelfs, heb ik nog niet eens datgene gelezen waarvoor ik ze eigenlijk heb gekocht. De open brief van Johan Museeuw aan Tom Boonen. De vraag is zelfs of ik die nog wel wíl lezen, na al die hoogstaande, volksverheffende, boeiende edoch zeer vermoeiende lectuur die ik al tot mij nam. Sorry Johan, dan ben je al eens communicatief…

28juni

Zaterdag 14 juni 2008

In het Wielermuseum in Roeselare opening van de nieuwe thematentoonstelling “100 jaar Koolskamp Koers. Een eeuw strijd voor de leeuwentrui.” Een aanrader voor elke wielerliefhebber met zin voor historiek, want weinig wielerevenementen hebben zo’n rijke traditie als Koolskamp Koers of het Kampioenschap van Vlaanderen, overigens één van de oudste wedstrijden van het land. Wat in 1908 begon als een velokoers met een uitdagende naam, groeide uit tot een echte publiekstrekker, een volksfeest dat het dorp bekendheid gaf tot in alle hoeken van het land.
Ooit de klassieker der kermiskoersen genoemd, staat Koolskamp Koers tegenwoordig gecatalogeerd als 1.1 op de Europe Tour van de UCI-kalender. Een quotering waar het recht op heeft. Want wielerhistorisch is het Kampioenschap van Vlaanderen van bijzondere betekenis. In Koolskamp lanceerde Karel Van Wijnendaele in 1912 de allereerste uitgave van Sportwereld, wat gelijk stond met de geboorte van de Vlaamse sportjournalistiek. In Koolskamp groeide het idee voor een heuse Ronde van Vlaanderen. Het is via Koolskamp dat het woord flandrien de wielrennerij binnendrong. En elk jaar opnieuw krijgt de winnaar er een leeuwentrui, ondanks die na een eeuw nog altijd niet officieel wordt erkend.
Wat heeft Koolskamp precies tot Koolskamp gemaakt? Is het die unieke erelijst, met zowel Kint, Schotte als Van Steenbergen, Van Looy en Merckx, Maertens en Museeuw als winnaars? Of is het de sfeer, dat Breugeliaanse tafereel van sport en folklore? Het antwoord krijgt u in ‘100 JAAR KOOLSKAMP KOERS’, een thematentoonstelling die een eeuw strijd voor de leeuwentrui etaleert in unieke foto’s en exclusieve filmpjes, truien en trofeeën.

 

Openingstijden:

 

Van dinsdag tot en met zaterdag van 10 tot 17 uur
Laatste ticketverkoop om 16u15
Gesloten op maandag, zondag en feestdagen

 

Wielermuseum – Polenplein 15 – 8800 Roeselare
T 051 26 87 40 – F 051 26 87 41 – E wielermuseum@roeselare.be

Vrijdag 13 juni 2008

De Omloop van het Houtland, 1.1 in de UCI Europe Tour, wordt op een totaal nieuwe leest geschoeid. Beperkte het parcours zich in het verleden tot enkele lussen rond start- en aankomstplaats Lichtervelde, dan wordt voortaan het héle Houtland aangedaan. De nieuwe omloop is uitgetekend langs Ruddervoorde, Zedelgem en Jabbeke, volgt een hele tijd het kanaal Plassendale-Nieuwpoort, en gaat via Sint-Pieters-Kapelle, Diksmuide, Klerken en Zarren terug richting Lichtervelde. Daar volgt nog een spetterende finale van 8 plaatselijke ronden.
Voor het eerst wordt tegelijk ook een afwachtingswedstrijd georganiseerd. Terwijl de eliterenners de weg opgestuurd worden voor de grote lus van dik 100 kilometer, kan het publiek ter plekke genieten van een criterium voor elite zonder contract en beloften, over een circuit van 1,6 km in de centrumstraten.
De Omloop van het Houtland, qua UCI-categorie vergelijkbaar met b.v. Dwars door Vlaanderen of de Brabantse Pijl, wordt straks verreden op woensdag 24 september. Andermaal brengt Sporza deze semi-klassieker op televisie, de daaropvolgende zondag, in een ruime samenvatting vlak voor de rechtstreekse uitzending van het wereldkampioenschap. De zege in de Omloop van het Houtland ging vorig jaar naar Steven de Jongh, voor Baden Cooke en Niko Eeckhout. In Lichtervelde maakt men zich sterk om naast Quick Step-Innergetic en Silence-Lotto ook enkele Franse ProTour-ploegen aan de start te krijgen (Cofidis, La Française des Jeux,…).
De Omloop van het Houtland, een organisatie van de koninklijke wielrijdersbond Flandria, is straks aan de 64ste editie toe. Op de erelijst prijken o.a. Leon Vandaele, Gilbert Desmet, Tuur De Cabooter, Roger De Vlaeminck, Patrick Sercu, Herman Vanspringel, Walter Planckaert, Johan Museeuw, Johan Capiot en Niko Eeckhout. Zie ook: www.omloopvanhethoutland.be

13juni

Dinsdag 10 juni 2008

We krijgen van Niko Eeckhout een fiets in bruikleen voor het Wielermuseum. Als ik in Wielsbeke bij hem aanbel, opent zijn jongste spruit de deur. “Dag meneer. En hoe heet jij?” Een spontane vraag van een guitig baasje van, naar ik schat, een jaar of zes.
Ik verklap ‘m mijn naam en vraag of zijn papa of mama thuis is.
“Is het wéér voor de dopingcontrole?”, zucht Eeckhout junior, met het soort samenzweerderigheid van grote mannen ondereen. Ik sta perplex. Dopingcontrole? Ik heb een mapje bij, dat wel, met de bruikleenformulieren voor het museum. Zie ik eruit als een dopingjager? Hoe moet ik mij zo’n controleur trouwens voorstellen? Met een mapje in de hand, blijkbaar. Maar toch ook met wat doktersgerief, me dunkt. En potjes voor een urinestaal of materiaal om bloed af te tappen heb ik helemaal niét bij. Gelukkig verschijnt de mama in de hall… Sjonge, het is tegenwoordig wat om een papa te hebben die koerst …