In eigen dorp vindt de Omloop van het Houtland plaats, onze koers, onze eigen feestdag. Als lid van de organiserende club wil je uiteraard een naam met faam als winnaar, of toch minstens een coureur uit een topteam zoals Quick Step-Innergetic. Dus zitten we met zijn allen te hopen op Niko Eeckhout, mee met de kopgroep, of mogelijk ook Jurgen Vandewalle, vaste waarde bij de troepen van Patrick Lefevere en bovendien een streekgenoot. Maar er wint een voor het brede publiek totaal onbekende coureur, ene Martin Petersen van het Deense continentale team GLS-Pakke Shop. Ook ik weet niet goed wie ik mij daarbij moet voorstellen, zelfs niet nadat hij in de rennersbox zijn helm en bril afneemt en een nog jong en fris kopje tevoorschijn komt. “My fifth victory this year, buth the most important, because wow, this is really a big race!”, glundert de kerel. Categorie 1.1 in de Europe Tour, het spreekt ook in Denemarken tot de verbeelding. Troost is als je zo’n onbekende op je erelijst krijgt, dat het nog een bekende kan worden. Altijd leuk om te argumenteren dat je een koers hebt voor aanstormend talent!
Na de après-koers toch nog eens op het internet kijken wie die Martin Petersen nu eigenlijk is. 25 jaar, geboren in Bröndby. Als neoprof meteen bij het grote CSC, maar ondanks een eindzege in de Ronde van Groot-Brittannië, blijkbaar toch te licht bevonden en door Bjarne Riis na twee seizoenen doorgestuurd. Nochtans een talent, zo blijkt, als ik verder in de tijd terug ga. Als belofte twee keer nationaal kampioen, twee etappezeges in Olympia’s Tour en vooral: in 2005 winnaar van Luik-Bastenaken-Luik voor beloften. Dan lijkt die Pedersen me dunkt toch geen pannenkoek. Is dit andermaal het verhaal van twee treden in één keer nemen en dan struikelen? Van een kerel die bij de jeugd super is en zich – meestal door zijn naaste omgeving – zot laat maken om als debuterend prof meteen naar een contract bij een topteam te hengelen… om vast te stellen dat het o zo moeilijk is om in zo’n sterke kern een selectie voor de belangrijke koersen af te dwingen, laat staan resultaat te behalen. En dus een stap terug moet zetten.