Vandaag nam mijn oudste dochter Bieke (17) deel aan De Kunstbende, een wedstrijd die op zoek gaat naar jong talent in Vlaanderen en “…waarin jongeren tussen 13 en 19 jaar elkaar kunnen ‘uitdagen’ in categorieën als performance, video, ontwerpen, fotografie, txt, txt on stage, muziek en dans.” Fotografie is tegenwoordig haar ding, meer bepaald haar aparte kijk op de wielerwereld. (“Van wie zou ze dat hebben?”, vraagt men mij. Ik heb ze alvast nooit in een bepaalde richting ‘gedwongen’…)

Een kijkje gaan nemen in de schouwburg in Kortrijk, waar de voorronde plaats vond. Benieuwd wat het jonge volkje van tegenwoordig uit zo’n kodakje (uit een homp klei, uit een gitaar,…) tovert. En eens te meer geconfronteerd met ‘de kunst van vandaag’ of wat daar voor doorgaat. Naïef als ik ben, vind ik nog altijd dat beeldhouwwerken, foto’s, teksten goed zijn – ‘kunst’ zijn – als ze voor zichzelf spreken, als ze kracht hebben en er staan zoals ze er staan. Maar als zelfs de jury van een jongerenwedstrijd vindt dat er 16 blz. uitleg moet bij een potje rommel, dan hoeft ook die hele Kunstbende voor mij niet meer.

Enfin, de werken van Bieke Cornillie werden niet geselecteerd voor de nationale finale. Maar wat mij betreft, verdient ze toch een prijs. Enige vaderlijke trots mag toch, me dunkt.

Kijkt u even mee naar haar foto’s en oordeel zelf.