Ze zullen het nog net hebben vernomen, in die laatste julidagen
van veertien, dat alweer een Belg de beste was in Parijs.
Net zo’n held te worden als Philippe Thys, ongetwijfeld
koesterden ze die droom, enkele van die jonge strijders.
Denk ik, tijdens een Tourdag, fietsend langs de IJzer en het
monument voor de gesneuvelden van de 1ste en 2de bataljons wielrijders.
