Dinsdag 11 maart 2008

Het is voor een auteur altijd leuk om reacties, brieven, e-mails van lezers te ontvangen. Deze, vandaag ontvangen van Bart De Schampheleire, freelance medewerker van o.a. Wieler Magazine, wil ik u niet onthouden. Sta mij toe, Bart, uw mail, recht uit het wielerhart, op het wereldwijde web te gooien…

 

“Dag Patrick, Ik las in het laatste nummer van Grinta! je column over het totale gebrek aan patroonheilige voor de wielrenners en fietsers. Ik weet niet of ‘mijn’ patroonheilige een ‘officiële’ is, maar ik wou je het volgende toch meegeven. Een jaar of twaalf geleden ben ik voor het eerst naar de Ronde van Lombardije gaan kijken. Daags voor de ‘klassieker van de vallende bladeren’ fietste ik in de buurt van het Comomeer wat rond en stopte aan de kapel ter ere van de Madonna del Ghisallo. Je kent dat kapelletje bovenaan die supersteile klim ongetwijfeld, het is volledig gevuld met wielermemorabilia (een fiets van Merckx, die van Casartelli, truien van Coppi tot Cipollini en van Bartali tot Armstrong) en ieder jaar als de Ronde van Lombardije er passeert luidt de pastoor de klokken. Toen ik het kapelletje de eerste keer bezocht kreeg ik van de pastoor een plastic bidprentje met op de voorkant een peloton dat aan de kapel voorbij trekt en op de achterkant een Italiaans gebed waarin aan de Madonna del Ghisallo bescherming wordt gevraagd voor alle fietsers. Sinds die dag heb ik het inmiddels totaal versleten plastic bidprentje ALTIJD bij me als ik ga fietsen, waar ook ter wereld. En ook al geloof ik in God noch gebod, toch ben ik er van overtuigd dat het mij al voor groot onheil heeft behoed. Dus misschien hebben wij wielrenners en fietsers toch ergens een patroonheilige. – Groeten, Bart”